Atlas’la ilk kez uçağa bindik: 3 saatlik Sabiha Gökçen – Lyon uçuşu

Merhaba,

Bir çoğunuz belki bir yaşına gelmeden çocukla bir çok uçak yolculuğu yapmış olabilir ama bizim için Atlas 13 aylıkken Lyon’a uçuşumuz ilk olacaktı. Açıkçası nasıl olacak Atlas uyuyacak mı huysuzluk mu yapacak, ağlayacak mı ne olacak diye aşırı gergindim. Bol miktarda eşyamızla birlikte havaalanına geldik, kahvaltımızı ettikten sonra uçuşun olacağı kapıya geldik. Bugün Atlas normalde kalkış saatine göre neredeyse 2 saat önce kalktı ve saatler ilk sabah uykusu vaktini gösterdiğinde bile henüz uyumamıştı. Ancak kendisini bildiğimizden dolayı, uykusunun geldiğini anlayınca ne yapacağımızı bir türlü kestiremedik. Az daha sabredip uçakta uyumasını mı sağlasak, yoksa olur da uçakta uyumaz ve bütün uçuş boyunca huysuzluk yapıp ağlar diye şimdiden mi uyutsak?

Biraz kanguruda gezdirdikten sonra (ki son dakika alsak mı almasak mı kararsız kalmıştık, iyi ki almışız) Atlas sakinledi sonra da uyudu. Uçağa otobüsle giderken de, uçağa bindiğimizde de uyanmadı Atlas, biz de çok terlemesine rağmen kangurudan çıkarmadan, bu pozisyonda kemerlermizi bağladık:) Uçak kalkarken de uyanmadı, üstelik emziği ağzında olduğu ve arada emmeye devam ettiğinden olsa gerek korkutuğum olmadı ve sorunsuz bir şekilde kalkışı gerçekleştirdik:) Atlas bu süre zarfında hiç uyanmadı, yaşadığım rahatlamayı size anlatamam:) 3 saatlik yolculuğun 1.5 saatini uyuyarak geçirmiş olması ise bizim için muhteşemdi, teşekkürler canım oğlum:) Sonrasında ise yoğurt yedirdik, atıştırmalık pirinç patladığından yedi ve güzelce uykusunu da aldığı için bir güzel babasıyla ve benimle kitap okudu, oyuncaklarıyla oynadı. Biraz uçağın içinde dolaştık.

Bu arada alt değiştirme ünitesi ne kadar konforsuz öyle, hoş yine de işe yaradı ve en azından olduğuna bile şükretmek lazım. İnmemize 15 dk kala “alçalmaya başlıyoruz” anonsuyla birlikte, zaten hafif hafif huysuzluk değil ama belirtilerini gösteren Atlas’ı emzirmeye başladım. Bir süre sonra ise kucağımda oturdu ve camdan dışarı baktık, tabi ki bu süreçte de emzik vermeyi ihmal etmedim. Sağ salim havaalanına inip uçağı terk ettiğimizde ise, uçakta varlığı yokluğu bir çocuğun annesi olmakla içten içe seviniyordum 🙂 Bu arada böyle deyince yanlış anlaşılmasın ağlayan çocuklara yada ailelerine sinir olmak gibi bir durumum söz konusu değil, sadece sakin ve rahat bir yolculuk geçirmek istediğimizi çok istediğimden:) Bu arada Cenevre – Sabiha Gökçen uçuşunu da rahat geçirdik. Kalkışta emzirdim ancak uykusu olmasına rağmen uyumadı. Sonra bir süre daha uykuya direndi, başka şeylerle ilgilendi ancak hiç huysuzluk yapmadı. Çok uykusu geldiğini ama kendi kendine dalamayacağını fark edince uçağın arka tarafında gözlerini kapüşonu ile örtüp biraz salladığımda hemencecik uykuya daldı ve bütün yol boyunca bizi rahat ettirdi:) Sayesinde buraya yazmak üzere bir çok yazıyı neredeyse hazır hale getirmiş oldum:)

Bundan sonraki uçuşlarda ne olur henüz bilemiyoruz ama ilk yolculuktan alnımızın akıyla çıktık. Sorularınız olursa seve seve cevaplayabilmemiz için sohbet bölümünden bize yazabilirsiniz.

Çocuğunuzla keyifli bir tatil geçirmeniz dileğiyle!